Salem Express Hurghada
De Salem Express is een duikbestemming met een uiterst tragisch en controversieel karakter. De geschiedenis van haar ondergang is hartverscheurend.
Bijzonderheden over duikplek
De Salem Express is een duikbestemming met een uiterst tragisch en controversieel karakter. De geschiedenis van haar ondergang is hartverscheurend. Dit is met recht een duik uit de categorie ‘emotioneel’ voor wie de moeite neemt om zich de historie van de Salem Express eigen te maken. Een bezoek aan het zeemansgraf van dit passagiersschip kan alleen met het uiterste respect gebeuren. Het is zowel illuster als mysterieus te noemen. De Salem Express was een passagiersschip dat in December 1991 ten onder ging. De boot zat vol met passagiers en onderhield een vaarverbinding tussen Jeddah in Saoedie Arabië en Safaga, ten zuiden van Hurghada, in Egypte. Het schip ging ten onder omdat het in aanvaring was gekomen met het ‘Hyndman Reef’. De gevolgen waren rampzalig. In de nasleep van het vreselijke voorval werden vele lijken geborgen. Toen de weersomstandigheden verder reddingswerk onmogelijk maakte moest het tragische besluit worden genomen om, ondanks de aanwezigheid van overledenen, het schip deels ontoegankelijk te maken door openingen dicht te laten lassen. Aan boord waren vrijwel uitsluitend gelovige pelgrims die terugkeerden van Mekka. Met de haven van Safaga in het zicht sloegen de weersomstandigheden dramatisch om met hevige rukwinden en metershoge golven tot gevolg. De kapitein liet het schip vervolgens van koers veranderen met alle verschrikkelijke gevolgen van dien. Het verging echter niet met man en muis. Passagiers die zich in veiligheid wisten te brengen hebben in de ziedende zee voor hun leven moeten vechten voordat redding op gang kwam. De Salem Express heeft haar laatste rustplaats gevonden op een diepte van circa 30 meter. Duikers kunnen het schip binnen via de enorme laaddeur van het autodek. Er zijn dan ook nog veel auto’s en bagagestukken aan boord. Is het wel of niet controversieel om hier een duik te wagen en een soort van laatste eer te bewijzen aan de ongelukkigen die hier een zeemansgraf vonden? De meningen zijn en blijven verdeeld. Het is en blijft in elk opzicht een emotionele ‘onderneming’. Het lijkt wel of zelfs het leven onderwater enige schroom heeft om het schip ‘over te nemen’. De visstand is er niet in grote uitbundigheid aanwezig. Wat er rond zwemt beperkt zich tot tandbaarzen, doktersvissen en krokodilvissen. Nu, vijfentwintig jaar later, tekent zich voorzichtig de eerste groei van koralen af.
