El Mina Wrak Hurghada
In 1970 werd de oude haven van Hurghada de laatste rustplaats voor de Egyptische mijnenveger El Mina, ook wel El Minya genoemd. Het wrak ligt net buiten
Bijzonderheden over duikplek
In 1970 werd de oude haven van Hurghada de laatste rustplaats voor de Egyptische mijnenveger El Mina, ook wel El Minya genoemd. Het wrak ligt net buiten de haven in oostelijke richting. De Mina werd getroffen door een Israëlisch gevechtsvliegtuig. Het wrak ligt op een rotsachtige bodem op 25 meter diepte, schuin aflopend naar 32 meter waar de boeg zich bevindt. Alvorens er te duiken is het echt de moeite waard je eerst te verdiepen in de dramatische en fascinerende voorgeschiedenis van de El Mina. Normaliter zijn de weersomstandigheden hier gunstig. De Mina is zelfs een prima alternatief als op een dagtrip naar Abu Nuhas door weer en wind een tweede geplande duik geen doorgang kan vinden. Hoewel de stroming hier sterk kan zijn, speelt het hier het duiken geen parten omdat er altijd sprake is van beschutting achter de scheepsdekken. Toch is en blijft het raadzaam om steeds uw zuurstofverbruik te controleren. Het wrak meet tussen de 60 en 70 meter in lengte. Er is voldoende tijd om het te onderzoeken. Aan de achtterkant van het schip bevinden zijn talrijke lieren, katrollen en zelfs luchtafweergeschut. De kanonnen op het voordek zijn weggehaald. Op de plek van de inslag kun je het wrak binnen gaan, maar dat is om veiligheidsredenen niet aan te bevelen. Het is gewoon een onnodig risico. Het wrak is overwoekerd met schelpen en hier geldt het advies; alleen kijken, niet aanraken. Het is verleidelijk maar wél af te raden om het wrak binnen te gaan vanwege de scherpe metalen randen. Vissen zul je er nauwelijks aantreffen. Dat geldt ook voor de afwezigheid van koralen, een enkele uitzondering daargelaten. Er zitten hier zeer veel glasbaarzen die hier een prima toevluchtsoord gevonden hebben om te schuilen voor jagende koraalduivels en horsmakrelen. Ook bevindt zich hier een anemoon, in harmonie levend met een clownsvis. Laat het beestje svp met rust want het wordt al genoeg belaagd door nieuwsgierige en minder verantwoordelijkheid nemende duikers. De tijd is beter besteed om een kijkje te nemen onder de vleugels van het scheepsanker. Hier houden zich zwarte zeeëgels op die verzorgd worden door poetsvissen. Tot slot is het beslist de moeite om aandacht te vestigen op de mooie rode sponzen die zich bij de boeg ophouden en erg fotogeniek zijn.
